تاريخ : پنج شنبه 14 آذر 1392 | 21:1 | نويسنده : کفایت

 
 
                 

          تقدیم به کسی که

                                شمع را

                      به نامش  و  به خاطرش

                             روشن میکنم.      

                                                          ( AM )

 

                                     دوستش داشتم همچنانکه باغبان گل

                                  زیبایش را دوست میدارد ، میپرستیدمش

                                همچنانکه عاشقی معشوقه اش را میپرستد...

                       ..، ولی این عشق را بخاطر دوستم برای ابد در دل خود مدفون

                 ساختم و قلب حساس و زود رنجش را باو سپردم. باشد که قدر و قیمت

                                   آن زیبا صنم را در این گیتی پهناور بداند !؟

 

 
 
 
 

               عشق ورزیدن خطاست                          

               حاصلش دیوانگیست

               عشق بازان جملگی دیوانه اند

               عاشقان بازیگر این بازی طفلانه اند

               عشق کو

               عاشق کجاست

               معشوق کیست

               جنبش نفس است که عشقش خوانده اند

               آنکه میمیرد ز شوق دیدن امروز ما

               گر بیابد بیشتر

               گر ببیند دلبران تازه تر

               عشق عالم سوز خاموش می شود

               چهره ی ما هم فراموش می شود

 

                                                                                سنگ قبرم را نمی سازد کسی

                                                                                مانده ام در کوچه های بی کسی

                                                                                 بهترین دوستم مرا از یاد برد

                                                                                 سوختم خاکسترم را باد برد

 

 

+ نوشته شده در  جمعه دوازدهم آبان 1385ساعت 8:22  توسط امیر |  71 نظر
 
 
 

                            

 

                              تقدیم به عشقم به خاطر تو سکوت را در شب،

                                        شب را در تاریکی دوست دارم

                         به خاطر تو قلب را در سینه و تو را در قلب دوست دارم

                           نمی گویم برایت میمیرم به خاطرت زندگی میکنم

                 

                                        ......................................

 

               هر شب روشن که ماه دلربا خندد         ای عجب در چهره ی مهتاب میبینم تویی

             خواب نا آرام من آیینه ی تصویر توست          رو به هر سو مینهم میبینم تویی

 

                                             ........................................

 

                      ای ماه سپیده روشن شب      روشن چه کنی تو محفل ما

                     کین ماه که نازنین دلهاست      برد دل از غم و غم از دل ما

 

                                      ..........................................

            اگر در خواب میدیدم غم روز جدایی را          به دل هرگز نمیکردم خیال آشنایی را

                                     ............................................

             آنکه مرا از چشم تو انداخت بی تقصیر        چشم دارم که به این درد گرفتار شود      

                                     ............................................

             ز رغیب دیو سیرت به خدای خود پناهم       مگر آن شهاب ثاقب مددی دهد خدا را

                                     ............................................

                    اگر آمد به جانم هر سه یک بار        غریبی و اسیری و غم یار

                    غریبی و اسیری چاره دارد             غم یار و غم یار و غم یار

                                     ...........................................

 

         دوباره با یار دیداری تازه گشتن

         غمها برون بردن و باز او را ترک گفتن

         وای بر من که

         وای بر من که چه قدر میترسم از این غم دلسوز جدایی ها

         ای خدا یعنی من

         باید پشیمان باشم از این آشنایی ها !!!

 

                                    ............................................

 

              روحی مشوشم که شبی بی خبر ز خویش

                                                         در دامن سکوت به تلخی گریستم

               نالان ز کرده ها و پشیمان ز گفته ها

                                                          دیدم که لایق تو و عشق تو نیستم

 

                                     ..........................................

 

       تو میروی و من فقط نگاهت میکنم تعجب نکن چرا گریه نمیکنم بی تو .....،

        یک عمر فرصت برای گریستن دارم اما برای تماشای تو ......،

        همین یک لحظه باقی است و شاید همین یک لحظه

        اجازه ی زیستن در چشمان تو را داشته باشم.

            

                                   ............................................

 

              اگر دنیای ما دنیای سنگ است بدان سنگینی سنگ هم قشنگ است....

               اگر دنیای ما دنیای درد است بدان عاشق شدن از بهر رنج است....

              اگر عاشق شدن پس یک گناه است دل عاشق شکستن صد گناه است .

 

                                     ...........................................

 

                     آبی تر از آنم که بیرنگ بمیرم از شیشه نبودم که با سنگ بمیرم

                    من آمده بودم که تا مرز رسیدن همراه تو فرسنگ به فرسنگ بمیرم

                تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبم شاید که خدا خواست که دلتنگ بمیرم

                   

                                     ............................................

 

               یادمان باشد اگر شاخه گلی چیدیم وقت پرپر شدنش سوز و گدازی نکنیم

                 یادمان باشد سر سجاده ی عشق جز برای دل محجوب دعایی نکنیم

              یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم گر چه در خود شکستیم صدایی نکنیم

 

                                     ...........................................

 

                       خیلی سخته که کسی رو دوست داشته باشی اما ندونه ...

               خیلی سخته که عزیز ترین کست ازت بخوا که فراموشش کنی ( آخه چرا )

                خیلی سخته که عشق را از نگاه کسی بخونی ، اما نتونه بهت بگه ...

 

                                     ............................................

 

               زمان !  به من آموخت که دست دادن معنی رفاقت نیست .....

               بوسیدن قول ماندن نیست ......

               و عشق ورزیدن ضمانت تنها نشدن نیست

 

                                            ...........................................

       عزیزم بدان که همیشه غمگین ترین لحظات را عزیز ترین کسانمان به ما هدیه میدهند

                                            ...........................................

 

           این حکم بدون شاه دل در دستم دل خسته شدم ولی هنوز هستم

                 من منتظرم بیا دلم را بردار تا عهد میان دل خود نشکستم

    

                                      .............................................

 

          یک روز عشقت رو دزدیدم و برای اینکه جای مطمئنی داشته باشه آن را در قلبم

           پنهان کردم . غافل از اینکه روزی برای پس گرفتن آن قلبم را خواهی شکست .

 

                                        ...........................................

 

            حضرت علی (ع) میفرماید: بیچاره ترین آدم کسی هست که دوستی ندارد

           و بیچاره تر از آن کسی هست که دوستی را که دارد به رایگان از دست بدهد.

 

                                          ...........................................

 

                           خدایا آنکه در تنهاترین تنهاییم تنهایم گذاشت خواهشی دارم

                                  تو در تنهاترین تنهاییش تنهای تنهایش نزار

                    

                                          ........................................

 

                     گریان به کنج خلوت دل میبرم پناه آیا رسد به گوش خدا ناله های من:

                                             در خویش میگریزم و فریاد میزنم

                                         یار من به من برسان !  ای خدای من

    

 

    

 
 
 

             آنان  که خاک  را  به  نظر  کیمیا  کنند

             آیا بود که گوشه ی چشمی به ما کنند

                                             دردم  نهفته  ز  طبیبان   مدعی

                                             باشد که خزانه ی غیبش دوا کند

              می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب

              بهتر  ز طاعتی  که  ز  روی ریا  کنند

 

         

 

                                                        خزان عشق

                          جهان خدای بزرگ بهار  و  خزان دارد ، گل های گلستان  و  بلبلان

                   گریخته از جفای گلان، بهار و خزان دارند ، دل من هم که زمانی از آتش

                   عشق او گرم و شادان و شاداب و بهارش او را سر مست مینمود بخزان

                   میرود سردی جهان کاینات در گرمی دل من اثر ندارد این سردی بینهایت

                   دل او است که آتش خاموش نشدنی مرا بخاکستر تبدیل میکند!

                           ای دختر ستمگر  چونست که مانند باد خزانی سرد و بی ـ

                    رحم و کشنده ای؟

                           هنگام وزش باد خانمانسوز خزانی گلان بی پناه را دیده ای که

                    چگونه در فراق بهار و بلبل شیدا میگریند ؟ آیا هیچ مرگ پروانه و

                    نوحه سرایی او را در خاموشی تماشا کرده ای؟

                            تو نیز با سردی خود گریه و ناله و نوحه سرایی دل تیره روز مرا

                    بوجود میآوری که اثر ناله و نوحه ی آن جان پروانه را میگیرد و طراوت

                    گل را آناْ به خشکی میکشاند.

                            ای دختر ستمگر چونست که مانند باد خزانی سرد و بی ـ

                     رحم و کشنده ای؟

                            دیگر خنده کودکان معصوم لبهای مرا از هم نمی گشاید گل و

                     سبزه و زیبارخان جهان در نظرم جلوه ندارند این تویی که احساس

                     مرا در هم شکسته و وجودم دا در خود به تحلیل برده ای .

                             این جسم و دل و روح مرا که دیگر تاب و توانش از دست رفته

                      بپذیر و هر آنقدر که خواهی رنج و آزارش ده زیرا دیگر این جسم و

                      روح از درد و اندوه اشباع شده و هیچ چیز حس نمیکند فقط بدنبال

                      تو و بیاد تو به حرکت و زندگی بدتر از مرگ ادامه میدهد.

                              ای دختر ستمگر چونست که مانند باد خزانی سرد و بی ـ

                       رحم و کشنده ای؟

 

 
 
 
    

       رسوای تو گشتیم من و دل،به جهان نیست 

                                                جایی که در آن قصه ی رسوایی نیست

       مستم ،  بگذارید بگریم به غم دل

                                                جز اشک کسی در غم دل عقده گشا نیست   

 

                                      رسوای دل

               رسوای عالمی شدیم  و  دل هجران دیده ی خود را در جفای بار سنگدل فراموشکار

               چون شمع لرزان نیمه تمام نثار کردیم و به مستی قطرات اشک از دیده فرو ریختیم،

               تا شاید سازنده ی کائنات  را  دل بر این خلقت عاجز تیره بخت بسوزد  و  طرحی نو

               بریزد.

               رسوای عالمی شدیم و به مستی شکوه ها،از خالخ خود آغاز نهادیم تا از فتنه های

               فتنه انگیزش درس عبرتی گرفته بر مشتی پوست و استخوان سخت نگیرد آتشی از

               قطرات سوزان سرشک بر دیده  آنقدر روان ساختیم که شاید شعله های درخشانش

               این جسم نحیف را بسوزاند و  از غم و اندوه یار سنگدلی آزادش سازد ولی افسوس

               که :

                        (( او خفته است و چه داند که در غمش شب هجر

                                                                   چگونه  بر من شب  زنده  دار میگذرد  ))

                ز دست دیده به  هر کجا که  قدم میگذاریم میان سیل اشکش چو  مغروقینی  که

                امواج بی پایانی بر سرشان سایه بیفکند در ظلمات ابدی فرو  میرویم  وه  که این

               فکر چه سرعتی دارد و چه مسافتی. نه آن را در و پیکری باشد و نه بعد و پایانی ،

               بی تامل بیاندیشید و بی دلیل بنویسید،بی سبب نیست که گفته اند:

                       (( ز بسکه سر زده رفتی و آمدی ای فکر

                                                                    تو خانه ی دل من کاروان سرا کردی ))

   

 

 
 
 

          

                                

 

           ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم                  این یک دم عمر را غنیمت شمریم

           فردا که از این دیر کهن در گذریم                   با هفت هزار سالگان سر به سریم

                                                                 .....................................

           بر خیز ز خواب تا شرابی بخوریم                   زان پیش که از زمانه تابی بخوریم

           که این چرخ ستیزه روی ناگه روزی                 چندان ندهد زمان که آبی بخوریم

                                                                 .....................................

       از من رمقی به سعی ساقی ماندست               وز صحبت خلق بی وفایی ماندست

         از باده دوشین قدحی بیش نماند                     از عمر ندانم که چه باقی ماندست

                                                                 .....................................

          ما لعبتکانیم و فلک لعبت باز                           از روی حقیقتیم نه از روی مجاز

          یک چند در این بساط بازی کردیم                    رفتیم به صندوق عدم یک یک باز

                                                                  .....................................

          هنگام سپیده دم خروس سحری                     دانی که چرا همی کند نوحه گری

           یعنی که نمودند در آیینه صبح                     که از عمر شبی گذشت و تو بی خبری

                                                                 .....................................

               می خور که به زیر گل بسی خواهی خفت

                                                      بی مونس و بی رفیق و بی همدم و جفت

                       زنهار به کس نگو تو این راز نهفت

                                                           آن  لاله  که پژمرد نخواهد شکفت

                                                                  ...................................

            خیام اگر ز باده مستی خوش باش               با ماه رخی ار نشستی خوش باش

            چون عاقبت کار جهان نیستی است            انگار که نیستی،چو هستی خوش باش

 

 

 
 
 
                                                         قسم

           به جوانی ام به قلبم ... به خدای جسم و روحم ... به خدای آسمان ها...

              به تمام کهکشانها ... به ستارگان روشن ... به کرانه های دریا ... به نگاهت ...

                    به خدا ... به خاک پایت ... به نگاه خنده هایت ... به کبودی افق ها ...

                    به سحر به خنده ی گل ... به سپیدی سپیده ... به تمام خاک دنیا ...

            به خدا اگر بخندم ... به خدا اگر بنالم ... به خدا اگر بمیرم ... توئی آخرین تلاشم ...

                                            توئی ... آخرین نگاهم ...

 

 

                               کی بود که با اشکای تو یه اسمون ستاره ساخت
                               کی بود که به نگاه تو دلش رو عاشقونه باخت
                               کی بود که با نگاه تو خواب و خیال عشق و دید
                               کی بود که تنها واسه تو از همه دنیا دل برید 
                               نگو کی بود کجایی بوداونکه برات دیوونه بود
                               رو خط به خط زندگیش از عشق تو نشونه بود
                               من بودم اونکه دلشوساده به پای تو گذاشت
                               اونکه واسش بودن تو به غیر غم چیزی نداشت
                               من بودم اونکه دل اخر عشق تورو خوند
                               اونکه به جای عاشقی حسرتشو به دل نشوند
                               حسرت دوست داشتن تو همیشگی بوده و هست
                               کاش میرسید به گوش تو صدای قلبی که شکست

 

GetBC(114);
تاريخ : پنج شنبه 14 آذر 1392 | 20:56 | نويسنده : کفایت

تنهاترین تنها

زخـ ـمـ


 

  قـ ـلـ ـب  مـ ـنـ  بـ ـهـ  تـ ـیـ ـغـ  کـ ـسـ ـانـ ـیـ  زخـ ـمـ بـ ـرداشـ ـتـ  کـ ـهـ 

انـ ـتـ ـظـ ـار    مـ ـحـ ـبـ ـتـ  آنـ ـان را داشـ ـتـ ـمـ




گـاه


   گـاه בلـمــ مےـگـیرב

گـاه ز
טּـבگــے ســخـتــــ مےـشـوב

گـاه تـ
טּـهـا , تـטּـهـایـے آرامـشــ مـے آورב

گـاه گـذشـتـهـ اذیـتـمـ مـیـکـنـ
ב

ایـ
טּ `گـاه هـا`... گـهـگـاه تـمـامــ روز و شـبــ مـنــ مےـشـو טּـב

آ
טּـوقـت بـغـض گـلویـم را مـےـگـیـرב !

בرسـت مـثـل هـمےــטּ روزـها ...

 



دنیا

دلم از دنیا پراست!

پر،پر،پر

آنقدر که گاهی اضافه اش از گوشه چشمانم میچکد...

 

 



عشق

**مـ ـنـ عـ ـشـ ـقـ رآ بـ ـاخـ ـتـ ـمـ...

نـ ـهـ بـ ـرآیـ آیـ ـنـ ـکـ ـهـ بـ ـآزیـ بـ ـلـ ـدنـ ـبـ ـودمـ نـ ـهـ

     فـ ـقـ ـطـ بـ ـرآیـ  ایـ ـنـ ـکـ ـهـ خـ ـنـ ـدهـ یـ  تـ ـورآ بـ ـیـ ـنـ ـمـ

 

 



قرار

**این قرار آخر است

      دیگر بی قرارت نمی شوم...

**بهانه نمیگیریم ولی نبودنت برای نبودنم کافیست

**روبعضی ها باید برچسب زد:

         تست شد،آدمـ نـبـود

**قول داده بود تا آخر عمر بماند...سرقولش هم ماند

            روز یکه رفت برای من آخر دنیا بود

 



حتمابخوانید

پسربه دخترگفت:اگه یه روزی به قلب احتیاج داشته باشی اولین نفری هستم که میام تاقلبماباتمام وجودتقدیمت کنم...دخترلبخندزدوگفت:ممنونم

تااینکه یه روزاون اتفاق حال دخترخوب نبود نیازفوری به قلب داشت ازپسرخبری نبود.دخترباخودش میگفت:میدونی که من هیچ وقت نمیذاشتم توقلبتابه من بدی وبه خاطرمن خودتافداکنی ولی این بوداون حرفات حتی برای دیدنم هم نیومدی شایدمن دیگه هیچ وقت زنده نباشم.آرام گریست ودیگرچیزی نفهمید...

چشمانش رابازکرددکتربالای سرش بود به دکترگفت:چه اتفاقی افتاده؟دکترگفت:نگران نباشید عمل باموفقیت انجام شده شمابایداستراحت کنیددرضمن این نامه برای شماست.دخترنامه رابرداشت اثری ازاسم روی پاکت نامه نبود بازش کرد ودرآن چنین نوشته بود

سلام عزیزم الان که این نامه رامیخوانی من درقلب توزنده ام ازدستم ناراحت نباش که بهت سرنزدم چون میدونستم اگه بیام هرگزنمیزاری که قلبموبت بدم امیدوارم عملت موفقیت آمیز باشه عاشقتم تابی نهایت...

دخترنمی توانست باورکندکه اون این کاروکرده بوداون قلبشوبه دخترداده بودآرام اسم پسرراصداکردوقطره های اشک روی صورتش جاری شد وباخودش گفت:چراهیچ وقت حرفشوباورنکردم...که خیلی دیرشده بود

 


عاشق واقعی

این متنا تویه کتاب خوندم خودتون قضاوت کنیوکدومتون واقعاعاشقه

 

***...وقتی توچشماش نگاه می کنم انگارچندتاحسا باهم دارم. هم دلم می خواد تاابد به چشمای قشنگش خیره بشم،هم می خوام ازشون فرار کنم...هم می خوام تونگاهش غرق بشم وهم اضطراب دارم یه جورترس و دلهره وعشق و غرور وهمه چی راباهم دارم...آدم عاشق که عاقل نیت.دیوونه ی یک جفت چشم معصوم و بی گناهه که هروقت نگاشون می کنه انگار آتیش میگیره،عشق گاهی وقتا یه دریاست که توش شنامی کنی،بدون اینکه بخوای آرومت می کنه،گاهی وقتا یه مردابه که آروم و بی صداتوراتوخودش می کشه،آخر هم خفت می کنه،راه نفستو می بنده اون وقته که میری.عشق یعنی خواستن اماخواستن همیشه مساوی تونستن ویه دست آوردن نیست

 

حالا راستشا بگیدکدومتون عاشقید؟؟؟؟؟؟



***توولی سردشدی آنقدر سرد که به ناچار گرمایم را به توبخشیدم وتوبه من تهمت سرد شدن زدی

***سربه هوانیستم...اماهمیشه چشم به آسمان دارم،حال عجیبیست دیدن همان آسمانی که شایدتودقایقی پیش به آن نگاه کرده ای

***آنان که بودنت را قدرنمی دانند،رفتنت رانامردی می خوانند

***ازم پرسیدمنوبیشتردوست داری یازندگیتو؟گفتمزندگیمو!نپرسیدچرا؟بغض کرد،گریه کرد .....رفت!اماهیچ وقت نفهمیدکه همه زندگیم خودش بود.!

 



***پشت این بغض،بیدی لرزان نشته که خیال می کرد با این بادها نمی لرزد...

***تایادت می کنم باران می آید...نمی دانستم لمس خیالت هم وضو می خواهد...

***بیچاره خورشید دلش به زمینی خوش است که هرروز دورش میزند...



فاصله

 


گـ ـاه کوچـ ـکـ ـم میبـ ـینـ ـی و گـ ـاه بـ ـزرگ

نــ ـه کوچـ ــکـ ـم و نـ ـه بــ ـزرگ

خـ ـودت هسـ ـتی کـ ـه دور می شـ ـوی و نزدیـ ـک



رسم روزگار

کسي را که خيلي دوست داري، زود از دست مي دهي **از آنکه خوب نگاهش کني. **از آنكه او را در آغوش بگيري . ** از آنکه تمام حرفهايت را به او بگويي ، **از آنکه همه لبخندهايت را به او نشان بدهي مثل پروانه اي زيبا، بال ميگيرد و دور مي شود ، و تو خيال ميكردي تا آخر دنيا مي توني هر روز طلوع آفتاب را با او تماشا كني .


ایمان می آورم به دوستی
و صداقت قاصدک !
سال هاست که ،
صدایم را شنید ...
نگاهم را خواند ...
محبتم را فهمید ...
غصه هایم را گریست ...
خوشی هایم را خندید ...
و همه شان را رساند به دوردست های خاکستری !
این روزها ، بیشتر از همیشه ،
قاصدک را می خوانم !
و "تو" امروز هر چه قاصدک دیدی ،
جز پیام دلتنگی های من چیزی از او نخواهی شنید !...



چتر

128897251046.jpg 

***زیــ ــن پــ ــس تــ ــنــهــ ــاادامــ ــهـ میــ ــدهـــ ــمــ،

درزیــ ــربــ ــاران حتــ ــی بــ ــه درخــ ــواســت چتــ ــرهـــ ــمـ جـــ ــواــب ردمــ ــیــ ــدهــمـ.

میــ ــخــ ــواهـــ ـــم تــنــ ـهــ ــایــ ــی ام رابــ ــهـ رخ ایــ ــن هــ ــوای دونــ ــفــرهـ بکشــ ــم!بــ ـاران    نــ ــبــ ــارمــ ــن نــ ــهـ چــ ــتــ ــر دارم نــ ــهـ یــ ــار

***باران ببـ ـار . . تمـ ـام خاط ـره هـ ـا را بشـ ـور . .

تمـ ـامـ ِ دوستـ ـتـ دارمـ هـ ـا . . تمامـ ِ عاشقـ ـانـ ـهـ هـ ـا . .

ببـ ـار کهـ مـن هـ ـمـ شـ ـرمـ نکنـ ـمـ . .

مـن هـ ـمـ ببـ ـارمـ . . !.!

***مـ ـگـر تـ ـو بـ ـاران را دوسـ ـت نـ ـداشـ ـتـ ـی ..؟بـ ـرگـ ـرد و بـبـ ـیـ ـن

آسـ ـمـ ـان چـ ـشـ ـمانــ ـمـ را بـ ـرایـ ـت بـ ـارانـ ـی کــ ـردم...

 کـ ــجــایی ... ؟ هـ ـی پـ ـشـ ـت ایـن گـ ـوشـی جـ ـای شـ ـمـاره ، گــ ـریـه امـ را

مـ ـیـگیرمـ ...

 بـ ـرگــ ـرد و نـ ـگاه کـ ـن از مـ ـن چـ ـه سـ ـاخـ ـتـ تهـ ای! ویـ ـرانـ ـهـ  ای از

پـوسـ ـت و اسـتـ ـخـ ـوان...



مادر

**یادت هست مادر؟قاشق هارا کشتی کردی،هواپیما کردی،قطار کردی.یادت هست؟خلبان شدی،ملوان شدی،لوکومتیروان شدی تا من یک لقمه بیشتر غذابخورم.ومن از همان کودکی یاد گرفتم همه چیز را حتی اگردوست ندارم قورت بدهم                    "حتی بغض نترکیده ام را"

**گفتم: مادر!...گفت:جانم؟

گفتم: درد دارم!...گفت:به جانم

گفتم:خسته ام!...گفت:پریشانم

گفتم:گرسنه ام!..گفت:بخورازسهم نانم

گفتم:کجابخوابم!...گفت:روی چشمانم

امایک بارنگفتم: مادرمن خوبم،شادم...!

همیشه ازدردو رنج گفتم          "مـــــــادرم دوستـــت دارم"




دلبستی به چی؟؟؟؟

                             دلبستی به چی مگه دنیاباورته؟؟؟؟؟؟

                             یه جورزندگی کن انگاراون روزآخرته!!!!!!



دل

ضریب شکست آب،شیشه،هواو... رامیدانیم.ولی آیا دل هاضریب شکست ندارند؟

میترسم روزی برسدکه شکستن دل مهم نباشد



دریا

** ساکنان دریابعدازمدتی صدای دریارانمیشنوند...  چقدرسخت است

قصه ی عادت...


**میخواهم برایت تنهایی را معنی کنم!
در ساحل کنار دریا ایستاده ای ,
هوای سرد ,
صدای موج
انتظار انتظار انتظار
… … به خودت می آیی ,
یادت می آید دیگر نه کسی است که از پشت بغلت کند ,
نه دستی که شانه هایت را بگیرد ,
نه صدای که قشنگ تر از صدای دریا باشد
اسم این تنهایی است



فاصله


**لعنت به همه راه هایی که عرضه ندارندتورابه من برسانند...

**من حواس فاصله هاراپرت میکنم!توفقط بیا...

**هوای فاصله سرداست من ازکلاف دلم برایت خیال گرم میبافم...

 


غرور


**یادته زیرگنبدکبوددوتادوست بودن وکلی حسود؟

تقصیرهمون حسودابودکه حالاشده یکی بودیکی نبود...

**آنگاه که غرورکسی راله میکنی،آنگاه که کاخ آرزوهای کسی راویران میکنی،آنگاه که بنده ای رانادیده میگیری،آنگاه که حتی گوشت رامیگیری تاصدای خردشدنش رانشنوی،میخواهم بدانم دستانت رابه سوی کدام آسان بلندمیکنی تابرای خودت دعاکنی؟؟؟!!!!



محبت

عکس های غمناک خیانت در عشق

*دراین دنیاکه مردانش،عصاازکورمیدزدند،من ازخوش باوری اینجامحبت جست وجوکردم


 

 

گونه هایت را برای دست هایم می خواهم

 

پیشانی ات را برای لب هایم

 

خودت را،برای زندگی ام

 

می بینی؟

 

برای خودم هیچ نمی خواهم

 

بفهم...



خدا!!!!!!!!!!!!!

**نامه هایت راشب هابرای اوبنویس راه آسمان خلوت است

**خدایا پشت حصارتکرار خطاهایم بنویس(جوانی)

**هرگاه به بن بستی رسیدم،مطمئن بودم پشت دیوارخدامنتظرمه

** آدم هاچه راحت باجا به جایی یک نقطه ازخدا،جدامیشوند



سیب

جاذبه ی سیب،آدم رابه زمین زد وجاذبه ی زمین سیب را

فرقی نمی کند.سقوط، سرنوشت دل دادن به هرجاذبه ای غیر ازخداست به جاذبه ای می اندیشم که پروازم می دهد                             "خـــــــــــدا"



راه

**حالـــــم را پرسیدند گقتم:روبه راهم.....امــــا......هیچ کس نفهمید روبه کدامین راهم!!!

**این بار توبگو دوستت دارم

نتـــــرس.......من آسمان راگرفته ام که به زمین نیاید

 



صبح

 

http://www.ekodiena.lt/contests2/1/c505622bc59520ad5c37dd9cb2e52c73.jpg

**صبح ماجرای ساده  ایست...گنجشک هابیخودشلوغش میکنند

**روزراخورشیدمیسازد،روزگارش رااما....

**آنقدرنفس میکشم تاتمام شودهمه  ی نفس هایی که تورامیخواهند



باران

**باران نبار..عاشقانه اش نکن .... من و اوما نشدیم........

**بارا ن یعنی نقطه چین تاخدا



این باربرای من بنویس

دخترک عاشق نوشتن بود.امانه دفتری برای نوشتن داشت ونه قلمی...

ازخداقلم ودفترهواست وهداوندبه اوقلم ودفتری دادوبه دخترک گفت:به توروح وذهنی

 بخشیده ام که توانایی خلق آثاری زیباداشته باشد،پس خوب بنویس.

دخترک گفت:سپاسگذارم.قول میدهم خوب بنویسم.برای انسان هاازعشق و محبت ودوست

 داشتن خواهم نوشت.

دخترک قلم ودفتربه دست پابه جاده ای زیباگذاشت که رنگ پاییزداشت.جاده،لباسی گلی

 برتن کرده بودوطرح جای پای دخترک برروی لباس گلی جادهنقش بسته بود.دفتربه پایان

 رسیدوپرازجملات دلنشین شده بود که بوی عشق ومحبت می داد.نشانه های

 وجودخداونددرلابه لای ورق های دفترموج میزددخترک،شادوخوشحال به سرزمین

 خودبازگشت.همه ی مردم راصدازدوهرآن چیزراکه نوشته بود برای همگان خواند.اماهمه به

 اوخندیدندوهریک چیزی به کنایه به دخترک گفتندورفتند

دخترک غمگین شدوبه جاده ی پاییزبازگشت.دیگرتوان قدم رداشتن نداشت.همان جابرروی

 جاده  ی پاییزی که تن پوشگلی برتن داشت آرمیدوبرای همیشه سکوت کرد.نسیم، بالای

 سردخترک آمدوموهایش رانوازش کردودفتردخترک راورق زدوخواند وصدای نسیم درهمه

 جاپیچید.

آسمان صداینسیم که نوشته های دل نوازدختررامی خواندشنیدواشک ازچشمانش جاری

 شد.اشک های آسمان برروی جای پاهای دخترچکیدوبردل زمین فرورفت ودانه های خفته

 درخاک رابیدار کردودانه های گل سرخ،سرازخاک بیرون آوردندودرهرجای پای دخترک،گلی

 شکفت وتن پوش جاده ی پاییز پرازگل های رنگارنگ گشت

خداوندروبه فرشته هایش کردوگفت:

جسم دخترک رابه پیش من بیاورید.

فرشته ها به سمت جاده ی پاییزرفتندودخترک رادرآغوش گرفتندوبه پیش خدابردند.اماروحی

 دروجوددخترک نبود.امازمانی که خداوندصورت دخترک رابوسید،دخترک دگربارچشمان

 خودراگشود.خداوندلبخندی زدوقلم ودفتردیگری به دست دخترک دادوگفت:

ازتومی خواهم که دوباره بنویسی.امااین بار برای من بنویس وبرای من بخوان...

دخترک نیزبرای همیشه پیش خداوندماندوتنهابرای خداوندنوشت وبرای اوخواند... 



استخاره

چه بگویم که  ضربه ی آخرراخدایم زد!..

آنگاه که برای رفتنت استخاره کردی وخوب آمد